Bij Ruth aan tafel

Stukje brood verloren? Liedje zingen! Soms was het bij ons thuis dikke pret aan tafel. Zo nu en dan moesten we liedjes zingen. Waarom? Omdat we ons brood verloren waren. Dat vraagt om enige uitleg denk ik. Het begon allemaal met een bevriend gezin waar mijn broer ging logeren. Daar aten ze kaasfondue. Maar niet met witte wijn maar met tomatensap. Het viel zo goed in de smaak dat mijn moeder het ook ging maken en ook bij ons werd het een klassieker. Maar we namen niet alleen het recept over. Ook de rare gewoonte om een liedje te zingen als je tijdens het roeren in de kaas je stukje brood verloor. Hilariteit al om natuurlijk. Dat wil wel met drie jonge kinderen aan tafel.  Het was natuurlijk een beetje een sport om, al dan niet expres, zo veel mogelijk liedjes te moeten zingen. Ik weet niet helemaal hoe oud we waren dat deze extra dimensie weg ging tijdens het eten. Maar nog steeds moet ik er aan denken als ik hoor dat mensen kaasfondue eten. Toch maar eens voorstellen om weer een

Oma vertel nog eens van vroeger Het eerste verhaal gaat meteen 85 jaar terug in de tijd. Mijn oma vertelde dit verhaal toen ik klein was en schreef het op in een schriftje. Zo hoorde ik het als kind zeer regel matig en kreeg het een plekje in mijn herinneringen aan 'toen oma klein was' want zo begon ze altijd. De tekst hier onder is het letterlijke verhaal uit het schriftje van oma. " Als wij schoolvacantie hadden dan deed mijn moeder altijd van allerlij leuke dingen en spelletjes met ons. Zo zouden we 'n keer gaan picknikken. Maar toen we 's morgens wakker werden goot 't. Wij vonden dat natuurlijk heel erg. Maar mijn moeder was heel vindingrijk. Ze haalde alle meubels uit de serre. Langs de kanten zette ze alle planten uit het huis op de grond. Toen pakte ze 'n groot tafelkleed en legde dat op de grond. Wij gingen daar rondom zitten.  Mijn moeder had wel honderd boterhammen gemaakt met boterhammenworst en zelfgemaakte pindakaas en jam. Ook waren er

Als je mij een goed cadeau wilt geven, geef me dan maar een kookboek. En vooral een kookboek waar naast lekkere recepten ook nog mooie verhalen zijn te lezen. In combinatie met prachtige illustaties en foto's is het een lust voor het oog. En natuurlijk voor de maag, als je de recepten ook echt gaat maken. Op 5 december kreeg ik van mijn broer en zus dit kookboek. Het leek hen echt iets voor mij.... En ze hebben gelijk hoor.  Arabia bij je thuis , is een heerlijk kook en lees boek. De twee auteurs,    Merijn Tol en Nadia Zerouali zijn naast koks, schrijvers ook vriendinnen en reismaatjes. Ze reizen door de landen rond de Middellandse Zee en verhalen hun belevenissen in een aantal prachtige kookboeken. In Arabia bij je thuis    leggen Merijn en Nadia alles uit over die typische Arabische ingrediënten: hoe je ze gebruikt en waar je ze kunt kopen. En die kennis brengen ze gelijk in praktijk, met sprookjesachtig simpele, heerlijke nieuwe gerechten.  Denk aan linzensalade met

Loop in de supermarkt eens naar het koelvak van de 'boter'. Wat mij opvalt is dat er ongelofelijk veel fel bedrukte kuipjes staan die ons allemaal wel iets beloven. Tegen hart en vaatziekte  goed voor de hersenen, het verlaagt je cholesterol, de goede start voor kinderen..... En helemaal bovenin, iets in een hoekje liggen een aantal pakjes 'echte boter'.  Waarom kiezen de meeste mensen toch massaal voor de schreeuwende kuipjes? Is het gezonder? Lekkerder? Diep van binnen weet iedereen het antwoord wel. Maar de reclames overschreeuwen het gezonde verstand.  Margarine is een plantaardig product, maar zeker geen natuurlijk product. Het is weleens waar van natuurlijke olie gemaakt, maar in de fabriek worden er minstens 11 ingrediënten aan toegevoegd en komt het er als een wit goedje uit. Voor mij is het dan geen natuurlijk product meer.  Margarine is ooit als diervoeder product ontwikkeld voor het vetmesten van oa kalkoenen. Helaas viel het niet zo goed en stie

Eindelijk is het dan vakantie. Je hebt er lang naar uitgekeken want die laatste maand, met Sinterklaas en de bij behorende gespannen kinderen  of de druk van die eindejaarcijfers, was zwaar. Dus nu is het 'de dagen voor kerstmis' en zit je op de bank met een lawine van kookboeken en tijdschriften om je heen. De angst bekruipt je. Wat moet je dit kaar weer op tafel toveren? De kalkoen is zoooo 2010 en gourmetten is ook echt Not Done. Het moet fris, puur, zonder pakjes en het liefst van dat ene lokale boertje die zo moeilijk te vinden is en daardoor echt hele maal hip,  of toch minstens van de streekmarkt in de stad. De kerst-stress slaat toe. "Dan maar helemaal niks, ik maak wel boerenkool met worst!" Adem in-adem uit...... Het is helemaal niet nodig. Koken is niet moeilijk en met een goede voorbereiding zet je echt een waanzinnig menu op tafel. Ik geef je een kerst meunu voor 4 personen. Zonder stress. Volg gewoon al de aanwijzingen en de routebeschrijving. Som

Parisienneboor Toen ik af gelopen weekend bezig was met het maken van gevulde tomaten moest ik ineens denken aan een apparaatje waar mee ik op de koks opleiding uren zoet was. Nou ja zoet, ik had een gruwelijke hekel aan het dingetje. De parisienneboor! Uren moest ik oefenen op het perfecte meloen of boter bolletje. Ik heb zelfs, tijdens een stage bij een niet nader te noemen vis restaurant in Dordrecht, de blaren op mijn handen gewerkt om 2,5 kg! aardappelbolletjes te boren. Ik had hier ruim 8 kg aardappels voor nodig. Zonde van die aardappels en van  mijn handen.  Maar de Parisienneboor kan ook een handig werktuigje zijn als je hem goed gebruikt. Zo kan je er dus tomaten mee uithollen. Die je vervolgens dan weer lekker kan vullen met een verrassende salade. Bijvoorbeeld een zelfgemaakte ham-prei salade. En laat ik daar nou eens een goed recept van hebben. Ham-prei salade 1 flinke prei 5 el yoghurt 5 el mayo 2 tl mosterd 2 el kruiden azijn of azijn uit de agurkenpot 1

Gisteren mocht ik weer een groep mensen blij maken met mijn gerechten. Op het menu stond onder andere een champignonsoep. Ik maak het al jaren maar uit de vele vragen gisteren begreep ik dat het niet zo makkelijk is als ik denk. Sowieso zijn gebonden soepen en sausjes een probleem. Ik wil laten zien dat het echt mogelijk is een lekkere soep of saus te maken zonder pakje, zakje of blik. De basis voor een gebonden soep of saus is de ROUX . Dat is het bindmiddel. Het is niks anders dan een mengsel van boter en bloem in de verhouding 5:6 Er zijn drie soorten roux. Een blanke, deze is helemaal niet gekleurd. Een blonde, deze een goud blond van kleur en de de bruine roux is peperkoek bruin. Het zal duidelijk zijn dat je voor een witte wijn saus geen bruine roux gebruikt. Die is wel geschikt voor een rode wijn saus of jagers saus. Ik maak een champignonsoep en een witte wijnsaus. Zet de volgende ingrediënten klaar voor dat je begint. Champignonsoep  50 gr roomboter of ghee 60 gr b