Bij Ruth aan tafel

  Het is al half maart maar afgelopen week werd ik op de fiets nog overvallen door een vreselijke sneeuwbui. Verkleumd van de kou en een gezicht rood van de snijdende wind kwam ik thuis. Met dikke tranen onder de lauwe douche want ook langzaam ontdooien doet pijn. Toen mijn man mij onder de wollen dekens en met een grote beker thee op de bank had genesteld keken we samen naar een kookprogramma over de naderende Ramadan. Het ging over warme stevige soepen en kruidige hapjes om het vasten te doorbreken. Ik voelde mij van binnen al weer opwarmen en kreeg zin om met de smaken van Noord-Afrika aan de slag te gaan. Om met kruiden, olijfolie en knoflook de winter te verjagen en de zon dan maar op ons bord te toveren.  Het werd een tajine. Een gerecht dat eigenlijk de naam draagt van de manier van bereiden. Zo als wij een gerecht 'stoofpotje' zouden noemen, is geen één tajine gelijk aan de ander en is er niet echt een eenduidig recept. Ideaal dus om zelf je eigen draai aan te geven. En

  Koken met wat je in de koelkast hebt, het blijft een leuke uitdaging. Op een avond dat ik alleen thuis ben met de Zoon en ik geen zin meer heb om er uit te gaan voor boodschappen is het ideaal als je een redelijke basis in huis hebt. Ik doe nog steeds 1x per week boodschappen, behalve om de dag naar de bakker. dat betekend dat ik ook een weekmenu maak want anders zou het na 2 dagen al fout lopen. Maar er kan veel geschoven worden. Op woensdagavond is het vaak even restjes opmaken omdat op donderdag de nieuwe lading weer gebracht wordt.  Deze woensdag lag er nog een bosje wilde spinazie in de koelkast en wat roomkaas. Nou dan is de keuze snel gemaakt dat wordt een pastasaus.  Wilde spinazie is trouwens niet echt heel anders dan gewone bladspinazie de we kennen. Het is dezelfde plant. Alleen wordt de blad spinazie heel jong geplukt en blijft er een deel staat om te volgroeien. Dit wordt dan, vaak ik bosjes, verkocht als wilde spinazie. Het is dus de volgroeide spinazieplant. Groot voor