Bij Ruth aan tafel

Als ik aan marmalade denk komt het Berberrijk van de Almohad kaliefen niet als eerste bij mij op. Eerder beertje Paddington met zijn kleverige handen. Toch waren deze Berbers die de eerste sinaasappelbomen mee namen naar Sevilla en in de tuinen van het Alcázar fort plantte. De vrucht groeit daar uitstekend, maar de smaak valt bij de lokale bevolking niet heel erg in de smaak. De sinaasappel is bitter en het vruchtvlees is taai. Wel is hij erg populair bij zeevaarders, die hem meenemen op hun reizen over de wereld zeeën. Het hoge vitamine C gehalte voorkomt scheurbuik en de stugge schil zorgt er voor dat de sinaasappel lang houdbaar is. Rond 1780 vergaat er een schip aan de Schotse kust en spoelen er tientallen sinaasappels aan op de kust van Dundee. James Keiller neemt een aantal van de gevonden sinaasappels mee naar huis, een ware schat in die tijd. Helaas zijn ze te bitter om zo te eten. Maar zijn vrouw Janet weet er wel wat mee en kookt ze met suiker. Zo smaakt het niet alleen veel

Ik hou enorm van pittig eten. Als ik moe of duf ben neem ik graag iets met veel pit om wakker te worden. Ik hou sowieso meer van hartig dan van zoet eten, van zoetigheid heb ik het gevoel dat ik nog meer in slaap gewiegd word.  Het is dus niet zo raar dat er diverse soorten sambal en hete saus bij mij in de kast staan. Mijn all time favorite is de madame Jeanette piccalilly van lekker bekkie.    Onmisbaar op een broodje kaas.  Toch raar dat ik in al die jaren nog nooit zelf met pepers aan de slag ben gegaan. Dus na het nodige speurwerk naar het beste recept (vaak betekend dat, dat ik er tientallen opzoek en daar de gulden middenweg van kies) ben ik aan de slag gegaan.  Het resultaat zijn drie super lekkere en totaal verschilde sambals.  Een lang gebakken sambal badjak met tomaat, zacht en kruidig.  Een korter gebakken sambal zonder tomaat en met een combinatie van pepers die heet is maar ook kruidig. En een geweldige gele sambal gemaakt van Madame Jeanettes. Met de karakteristieke geur

Deze sambal zit een beetje tussen de hele hete gele sambal en de sambal badjak in. Het is een gebakken sambal maar dan zonder de tomaat. Hij is wel zoetig maar heeft wel zeer veel pit. Ik heb een combinatie van diverse rode pepers gebruikt. Sambal van rode pepers Bereidingstijd: 1,5 - 3 uur afhankelijk van de hoeveelheid Deze sambal kan je lang bewaren dus neem voor een ruime voorraad een veelvoud van dit recept, of juist de helft als je maar 1 portie wilt maken. 250 gr rode pepers (rawit, spaanse pepers, rode madame jeanette of habanero) 2 flinke uien 8 teentjes knoflook 2,5 cm laos 2,5 cm gamber 3 limoen blad 1 tl trassi 3 el suiker zout naar smaak 100 ml zonnebloemolie Trek dunne handschoentjes aan bij het maken van de sambal, zet een raam open en afzuigkap op standje hoog. Snij de steeltjes van de pepers en hak je fijn in de keukenmachine. Maal het niet tot moes, je wilt wel nog stukjes zien. Doe hetzelfde met de ui, knoflook, laos en gember. Zet een flinke pan op medium vuur en do

Terwijl ik met tranen in mijn ogen de pepers aan het fijn malen ben vraag ik mij ineens af wie was die Madame Jeanette, dat er zo'n pittige peper naar haar vernoemd is. Ik kan me er wel wat bij voorstellen hoor. Lees het boek De koningin van Paramaribo van Clark Accord er maar op na! Sowieso een boek dat echt de moeite waard is. Ik ben geen Maxi Linder, maar hou wel van pit. Dus deze sambal is echt iets voor mij. Doordat ik de sambal maar heel kort verhit, behoud het zijn karakteristieke madame Jeanette smaak. Die fris en kruidig is. Naast vlammend heet is deze sambal ook smaakvol. Onmisbaar bij de roti of bij een gebakken eitje. Zoek je een recept voor een minder pittige variant. Kijk dan HIER en HIER Neem wel wat voorzorgsmaatregelen voordat je aan de slag gaat. Zet een raam open en de afzuigkap op stand hoog. Draag handschoentjes en was na afloop zeer goed al je materialen en je handen.  Ik hou van een goede voorraad en maak dus een ruime hoeveelheid. Bewaardeze sambal in een