Scones van Mrs Jones

Of het de zomer van 1990 of 1991 was ben ik vergeten, wel weet ik nog dat het een warme zomer was en wij voor het eerst in hele lange tijd de oversteek maakte naar Engeland en Wales. Van de overtocht weet ik alleen nog dat ik misselijk was en dat 'geen land zien' best spannend is. 
Met een walkman op zat ik met mijn broertje en zusje op de achterbank, de reis dwars door Engeland duurde lang. Maar toen de wegen steeds smaller werden en de heuvels hoger waren we dan eigenlijk op de camping in Beddgelert, Snowdonia, noord Wales. 
Als ik diep in mijn geheugen graaf komen er flarden van gebeurtenissen boven, kleine details; mijn moeder die haar bril liet vallen in de douche en toen een nieuwe moest kopen en moest wennen aan de nieuwe sterkte, ik hoor haar nog lachen 'alles loopt scheef' en ik dacht dat het door de heuvels op de camping kwam. Maar ook wandelingen door de bergen, een treintje en een terrasje waar we bare brith aten. De ijskoude beek langs de camping waar we mega flessen cola in lieten koelen en de eekhoorns die in de tent de koekjes pikte. 
Maar er is ook een herinnering waarvan ik niet weet of hij klopt, maar omdat hij zo vast in mijn hoofd zit hou ik het graag zo. 
Op een dag gingen we naar Anglesey, een groot eiland voor de kust van Wales. Op bezoek bij Mrs Jones, de moeder van een goede vriend van mijn moeder uit de tijd dat zij in London woonde en werkte. In de loop van de tijd had ik er voldoende verhalen over gehoord en was nieuwsgierig naar deze oude dame. Het huis staat nog redelijk in mijn geheugen, deed me denken aan het huis van Hyacinth Bucket. 
Maar hier zijn we beland op het mistige gedeelte van de herinnering. Was Mrs Jones thuis of niet? Ik herinner mij zoete limonade en scones met aardbeien jam op een gebloemd schoteltje. Maar waren deze van Mrs Jones of van een theehuis waar we heen zijn gegaan? Ik hou mij aan het eerste vast, want vanaf die dag eet ik 'scones van Mrs Jones' als mijn  moeder verse scones maakte voor een high tea. En ook als ik ze nu zelf maak geef ik ze onbewust toch weer die naam. 
Een goede Engelse scone is niet zoet, zacht van binnen en niet te bruin, mooi recht van de bovenkant. Net als macarons moeten ze een 'voetje' wat je krijgt door ze met een glas uit te steken en dicht bij elkaar te leggen op de bakplaat. 

                              
Scones

8 st
Bereidingstijd: 15 min + 10 min oven + 10 min afkoelen

260 gr zelfrijzend bakmeel
2 tl (half zakje) bakpoeder
50 gr boter
3 el suiker

80 gr melk (75cc)
1 ei
snuf zout

Weeg alles af, doe het bij elkaar in een kom en snij de boter met twee messen fijn. Kneed daarna zo snel mogelijk alles tot een stevige bal. Niet te lang kneden dan wordt het deeg kruimelig.
Verwarm ondertussen de oven op 200C hete lucht.

Bestuif je werkblad met wat bloem en rol het deeg uit tot 2,5 cm dikte. Druk met een longdrink glas of ander glas met maximaal 3 cm doorsnede, rondjes deeg uit. Het deeg aan de bovenkant trekt strak, op deze manier en geeft het mooie voetje. Leg de scones zo goed als tegen elkaar aan op de bakplaat. Bak de scones in 10-12 min af. Ze zijn goed als ze nog een beetje zacht aanvoelen maar wel stevig aan de bovenkant en ze mooi omhoog gekomen zijn. 
Laat ze afkoelen in een theedoek of katoenen doek. 

Serveer met jam en room.